Utilisader:MeLis Adragun/Cudeschs/Pederin sgola sin la glina/Il gnieu da Pasca

Ord Wikipedia

Hopla!... hop!... cun gronds pass e bler fracass!... ha il viadi manà tras la cuntrada da la glina ch'ils crappels siglivan sin tuttas varts. Magari tunavi sco vaider e guardavi ora sco zutger cura che l'urs rumpeva giu in toc crusta da la glina cun sias tschattas. Magari scruschivi sco naiv e fascheva pulvra enturn ils chavaltgaders ch'els stuevan serrar ils egls, e mintgatant era il fund uschè glisch e lom sco gumma ch'els crudavan bunamain giu da ses dies. L'Umet dal sablun enconuscheva però la cuntrada ed avertiva adina ordavant: «Adatg – tegnair en il chau!»

Alura manava il viadi sur ina da questas muntognas da crusta. Ils cristals sgulavan e scruschignavan ad els enturn las ureglias ch'els stuevan sa far fitg pitschens en il pail da l'urs per betg survegnir sgriffels vi dal chau. U ch'el clamava:

«Attenziun – serrar ils egls!»

Alura curriva l'urs sc'in selvadi tras in desert da la glina ch'els vesevan silsuenter ora sco ils giuvens dal muliner da questa pulvra alva. U ch'igl aveva num:

«As tegnai – puz da gumma!»

Alura gievi tras ina da questas regiuns sco puding, si e giu, hop envi e hop ennà ch'ins avess pudì pensar che l'urs saja dal tuttafatg sturn. Cura ch'els avevan però chattà ora co ch'i saja da sa cumportar, faschevi sa chapescha grond plaschair ed els han stuì rir da schluppar; surtut cura ch'i vegniva ina regiun da gumma. In pli bel gieu da ballabaina che quel che l'urs fascheva cun els sin quests puzs da gumma na datti nagliur sin Terra. Quai pon ins bain s'imaginar.

Ed uss èn els arrivads en vischinanza dal gnieu da Pasca. Tuttina sco quai che tut ils giugarets e tut ils dultschims da Nadal derivan da la prada da Nadal, uschia vegnan tut ils ovs da Pasca dal gnieu da Pasca. En ina vasta vallada tut alva giascheva in immens gnieu da colur verda. El pudeva esser grond sc'ina muntogna.

A l'ur dal gnieu sesevan enturn enturn bleras bleras millis giaglinas da tuttas colurs; verdas, blauas, alvas, melnas, cotschnas, nairas, giaglias, sdrimadas e tacladas, ina sin l'autra, mintgina cun drizzà la cua vers anen ed il bec vers anora. Sur il gnieu però pendeva in sughet giu da tschiel vi dal qual era fermà giudim in bel rintg mellen. En quest rintg seseva il cot. Mintga dus muments sbatteva quel las alas e cratschlava «chicherichi-i-i-i!»

E mintga giada cura ch'el cratschlava... clac! ... uvava mintgina da las giaglinas in bel ov da colur da zutger, tschigulatta u marzipan, tut tenor la colur da la giaglina. Ils ovs rudlavan tuts en l'intern dal grond gnieu e vegnivan ramassads da bleras millis lieurettas da Pasca ch'eran ubain alvas sco la naiv u da colur mellen viv. Quellas als pachetavan cun tutta premura en chanasterets u pitschnas tastgas ed als plunavan sco ch'i tutga.

«Uschia va quai tut il temp», ha explitgà l'Umet dal sablun chavaltgond sperasvi; «il cot cratschla, las giaglinas fan ovs, las lieurettas rimnan e pacheteschan quels, fin che l'entir grond gnieu è plain. E lura è arrivada la festa da Pasca. La notg avant Pasca però prenda mintga lieuretta sia chargia dad ovs si dies e sigliotta cun quels giu sin Terra. Là ha mintga chasa en la quala vivan uffants sia lieuretta speziala che porta la notg da Pasca ils ovs.»

Quai tut era sa chapescha terribel interessant. Pederin ed Annina avessan uschè gugent vis lur lieuretta; ma il temp als ha mancà, els chavaltgavan memia svelt. «Igl è ina lieuretta da colur melna», ha ditg l'Umet dal sablun, cura che Pederin al ha dumandà. E qua eran els er gia passads sperasvi ed han be pli udì da lunsch a cratschlar in pèr giadas il cot.

Uss vegnivan els adina pli e pli datiers da la gronda muntogna da la glina. Autezza vargava quella si en la notg blauenta che sa derasava davant els, e fitg stip e giz. Ina tala muntogna na devi nagliur sin la Terra; uschè singulara na l'avess ins gnanc pudì sa siemiar; ella era sco fatga d'ina pasta alva sco tschaira u da groma tratga schelada.

Hop! ... è l'urs siglì sur in aut rempar che tanscheva enturn enturn la muntogna. Ed uss avevan els cuntanschì la finamira da lur gronda chavaltgada, ina chavorgia profunda, al pe da la muntogna da la glina – sper il chanun da la glina.